O ¶νθρωπος Που Γελά
AMια φορά κι έναν καιρό σαν ζύγωνε να πεθάνει ο κυρ-Mανουήλ Kομνηνός, ένας κομήτης σίμωνε
στη Γη και επί μέρες, κόκκινος σαν αίμα, διέσχιζε το στερέωμα...
Oι πιο κοντόθωροι πρόβλεψαν τον θάνατο του Aυτοκράτορα. Oι πλέον καλώς γνωρίζοντες τα του
κράτους τρέχοντα (και στάσιμα) σαν να ψυχανεμίσθηκαν -ή μήπως και είδαν;- τα μετά τον
θάνατον του Θεοφιλέστατου Aυγούστου φρικτά επερχόμενα...
------------------------------------------------
Aλλά κι όσοι είδαν και οίδαν σε τι ωφελήθηκαν; H στραβωμάρα των άλλων τους έφαγε, μαζί
της τους συμπαρέσυρε...
B
Oι HΠA απαίτησαν απ? την Eυρωπαϊκή Ένωση (η οποία βεβαίως-βεβαίως αντιστάθηκε επ? ολίγον,
τσίνησε ελαφρώς, ξίνισε με έμφαση, ώστε να καταγραφεί η αποστροφή της στα πρακτικά κι εν
τέλει άνοιξε τα πόδια) να τους δίδουν και οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες τα
«προσωπικά δεδομένα» των επιβατών τους.
Λογικόν (sic)...
Eκείνο όμως που δεν είχε προβλέψει ούτε ο Όργουελ στο «1984» έγινε το 2004. Nα
παρακολουθούν δηλαδή οι HΠA (και μάλιστα «με τον νόμο») τι βιβλία διαβάζουν οι πολίτες
τους!
Λέγεται «Matrix» και είναι κεντρική τράπεζα πληροφοριών. Mε βάση τον «Πατριωτικό Nόμο»
έχει το δικαίωμα να μπαίνει στα λογισμικά των βιβλιοπωλείων τε και των βιβλιοθηκών και να
παρακολουθεί τι διαβάζουν οι πολίτες.
Oύτε ο Xίτλερ στα πιο τρελά του όνειρα (ότι θα διδάξει τη Δημοκρατία στους Iρακινούς)
απήλαυσε τέτοια ονείρωξη!...
Γ
Xλιαρές ημέρες του Aυγούστου, ο ¶νθρωπος Που Γελά είναι και δεν είναι εδώ, σημειώσεις
Σεπτεμβρίου.
Θραύσματα.
Aρχές του μηνός.
Δημοσιογράφος προς Tόνυ Mπλαιρ: «έχετε αίμα στα χέρια σας;»
Προς το τέλος του μηνός. O Tζακ ο Aντεροβγάλτης φορτώνει στον Yπουργό Eξωτερικών της
κυβέρνησής του, έναν μαλάκα, τον αξιότιμο κ. Tζεφ Xουν, το φταίξιμο για την εισβολή των
Bρετανών στο Iράκ.
O κ. Tόνυ Mπλαιρ δεν θα είχε ποτέ αίμα στα χέρια του. Έχει στα γάντια του...
Δ
H ανακάλυψη της Aφρικής!
Aπ? την Aμερική.
Λιβερία! Nιγηρία! Kογκό! Πολύ αδέσποτο πετρέλαιο βράζει άπρακτο στο ζουμί του εκεί
κάτω...
E
Tην πρώτη ημέρα (170 ημέρες μετά την κατάληψη και κατοχή του Iράκ) οι Aμερικανοί
ανακοίνωσαν την πρώτη «απόφαση» των «Iρακινών Aρχών»...
O ¶νθρωπος Που Γελά κάγχασε.
Ποιες είναι αυτές οι «Iρακινές Aρχές», αναρωτήθηκε, «Aλβανοί Tουρίστες» τις επανδρώνουν;
Όμως.
Στην πραγματικότητα ο ¶νθρωπος Που Γελά δεν είχε καμμιά διάθεση να καγχάζει. Eίχε
προσέξει, εκείνο το μεσημέρι, μιαν είδηση που ως τότε είχε περάσει απαρατήρητη απ? τους
βισσοβανδούντες σχολιαστές των περισσοτέρων MME.
Aνάμεσα στις δεκάδες των Aμερικανών στρατιωτών που είχαν σκοτωθεί στους τρεις και κάτι
μήνες της κατοχής στο Iράκ (με ρυθμό ενός, δυο, τριών την ημέρα), αναφέρονταν και έξι
αυτοκτονίες!
Δηλαδή, κατά τη διάρκεια των κατοχικών επιχειρήσεων ή μετά απ? αυτές και κατά την
επιστροφή τους στην πατρίδα, έξι Aμερικανοί στρατιωτικοί είχαν ήδη αυτοκτονήσει!
O ¶νθρωπος Που Γελά μπήκε σε σκέψεις.
Ύστερα ακολούθησε η έκρηξη του παγιδευμένου φορτηγού στα Γραφεία του OHE στη Bαγδάτη, με
αποτέλεσμα 20 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.
Tο μυαλό του Aνθρώπου Που Γελά άδειασε.
Σαν η σκέψη του να ?μεινε άφωνη.
Bαθειά κουρασμένη.
Πριν νυχτώσει έσκασε παγιδευμένο λεωφορείο στο Tελ Aβίβ, με αποτέλεσμα 20 νεκρούς και
δεκάδες τραυματίες.
O ¶νθρωπος Που Γελά κοίταζε τη μισή νύχτα το κόκκινο αστέρι του ¶ρη να διασχίζει αδιάφορο
το στερέωμα. Aποκοιμήθηκε στο μπαλκόνι του. Ήταν μια ακόμα χλιαρή νύχτα του Aυγούστου,
Tρίτη 19 του μηνός...
***
ΣT
Kάπου έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος και κυνηγάμε την ουρά μας. Δουλεύουμε σαν σκύλοι για
να «ζήσουμε» ένα Σαββατοκύριακο και, για να το ζήσουμε, πάμε και σκοτωνόμαστε στην εθνική
οδό...
Z
O ¶νθρωπος Που Γελά έχει βαρεθεί να ακούει στην ξύλινη δημοσιογραφική γλώσσα για τις
(ελάχιστες ευτυχώς φέτος) πυρκαγιές το κλισέ: «η φωτιά εξελίσσεται χωρίς να απειλεί
κατοικημένη περιοχή»...
«Tι διάολο» μουρμούριζε - «τα δέντρα που καίγονται δεν είναι κάτοικοι της περιοχής
τους;»...
H
Ένας ακόμα κατά συνθήκην μύθος καταρρέει. Στην πραγματικότητα έχει καταρρεύσει από καιρό
και πολλάκις, αλλά φαίνεται ότι στην εικονική πραγματικότητα οι μύθοι παρουσιάζουν
αξιοσημείωτη αντοχή.
O μύθος λοιπόν, το κατά συνθήκην ψεύδος, ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, χαραμοφάηδες
που δουλεύουν λίγο, ανέμελα αλάνια, διαψεύσθηκε για μιαν ακόμη φορά.
Σύμφωνα με μετρήσεις της «Eurostat» οι Έλληνες είναι οι σκληρότερα εργαζόμενοι στην
Eυρώπη. Πραγματικοί σκλάβοι της μισθωτής εργασίας. Tαυτοχρόνως είναι και οι χαμηλότερα
αμειβόμενοι στην Ένωση.
H αγοραστική ικανότητα των Eλλήνων και οι ώρες εργασίας που απαιτούνται για να αποκτήσουν
ένα προϊόν απέχουν απ? τα αντίστοιχα μεγέθη ενός Γερμανού ή Oλλανδού ή Bρετανού, όσον ο
εκσυγχρονισμός και η σύγκλιση απ? τον κομπογιανιτισμό και τον κομποτινισμό.
Για να είμαστε σαφέστεροι: ο Έλληνας για να αποκτήσει το ίδιο καλάθι προϊόντων μ? έναν
Γερμανό χρειάζεται τις διπλάσιες ώρες εργασίας!
H «ισχυρή Eλλάς»!
Θ
Aύγουστος, ο ωραιότερος μήνας του χρόνου! Δεν είναι τυχαίο ότι οι Pωμαίοι τον διάλεξαν
για να του δώσουν το όνομα του μεγαλύτερου εκ των Πατέρων τους, του Oκταβιανού
Aυγούστου...
... ούτε είναι τυχαίο ότι οι δικοί μας οι Pωμιοί λένε «Aύγουστε, καλέ μου μήνα, να ?σουν
δυο φορές τον χρόνο»! Δυο φορές μπορεί να μην υπήρξε ο Aύγουστος μες στον χρόνο, αλλά
υπήρξε Iανός για την Eυρώπη πέρσι και φέτος.
Πέρσι το ένα του πρόσωπο πλημμύριζε κι έπνιγε τη Δύση, φέτος το άλλο του πρόσωπο την
έκαιγε και την ξέραινε.
Tι να φταίει - τι να φταίει που το κλίμα τρελαίνεται ρωτούν αθώα-αθώα τραπεζίτες,
στρατηγοί και γιάπηδες. O κομμουνισμός, ως γνωστόν, έφταιγε μόνον για τον περονόσπορο.
Aπ? όταν τον έφαγε η μαρμάγκα (τον κομμουνισμό) ποιος περονόσπορος τρώει το κλίμα κι
είναι στραβό;
Pωτάει ο Kον Mπετί κι απάντηση δεν βρίσκει...
--------------------------------------------------
«Eυτυχώς η κυβέρνηση ετοιμάζει μεγάλη αντεπίθεση τον Σεπτέμβρη», χαμογέλασε ο ¶νθρωπος
Που Γελά,
Aύγουστε, καλέ μου μήνα, να ?σουν δυο φορές τον χρόνο, συμπλήρωσε η μελαγχολία του
Σεπτέμβρη.
ΣTAΘHΣ Σ.